Vang me als ik val, als ik niks meer weet te vragen, van verslagenheid door alle chaos in mijn hoofd.
Vang me als ik val, van mijn bed met nare dromen over vroeger en het onzekere bestaan.
Schreeuwen en het huilen om het verliezen van jou, woorden we gaan er tegenaan!
Vang me als ik val, door alle drukte van het school , stage, vriendinnen volle leven met geven, geven, geven, nooit meer stil staan.
Vang me als ik val, uit de hoge nette, die ze liefde noemen.
Dat als ik niet op tijd heb geantwoord op een vraag, omdat ik niks heb gehoord.
En als je een woord te veel zegt, dat niemand dat gaat benoemen
Vang me als ik val, als ik keer op keer vergeet om te vragen of ik kan helpen om het helpen als dat helpt?
Vang me alsjeblieft ook als ik voor de zoveelste keer de verkeerde keuze maak. Omdat de keuze die ik maak het gemakkelijkste was.
Vang me, om de liefde die er is.