het gebaar
wie tilt nog
zijn arm op
in warme groet
als zielen
langs gaan
naar het onbekende
het gebaar
is vaak
teveel gevraagd
omdat mededogen
hen niet meer
persoonlijk raakt
een medemens
verliezen
snijdt in eigen
vlees
ook zonder
het ontmoeten
van hun geest
wil melker
31/07/2013
september: | Woensdag, juli 31, 2013 14:41 |
Een goed gedicht Wil om over na te denken, als een rouwstoet voor bij gaat sta ik altijd even stil. Al doet men het maar in gedachten. | |
teun hoek: | Woensdag, juli 31, 2013 11:55 |
denk dat het platteland in het groeten sterker is dan de stad....maar ja dan blijf je zwaaien. h. gr. teun | |
Anneke Bakker: | Woensdag, juli 31, 2013 09:22 |
Als men een dierbare verliest snijdt dat door eigen vlees, dat doet pijn. Uit respect sta ik even stil als een rouwstoet passeert en net als Cobie geef ik de overleden medemens een groet mee naar boven. Ontroerend gedicht, rakende woorden Wil die de de ziel treffen. Hartelijke groet Anneke |
|
windwhisper: | Woensdag, juli 31, 2013 08:42 |
nou moet ik bekennen, dat als een rouwstoet me passeert ik altijd binnensmomds een groet mee stuur, "het gaat je goed daarboven"geen idee wanneer of waarom ik er mee begonnen ben, misschien zit het in mezelve een gedicht dat me op mezelf terug wierp, zeer zeker omdat het jouwe me bekoorde liefs Cobie goede morgen Wil |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 31 juli 2013 | ||
Thema's: |