ik had zoveel van ons leven verwacht
hoop dat je me ooit kunt vergeven
dit is niet hoe ik aan ons leven dacht
ik zeg geen woord het is stil
omdat ik je mis en dit niet meer wil
jij bent en blijft mijn grootste schat
wou dat ik je alles kon geven wat je nodig had
vele tranen zijn over mijn wangen gegaan
jij bent dicht bij mij
en toch ver van mij vandaan
ik zit vast in deze sleur van een pijn
niet veel aandacht meer geen zin meer om buiten te gaan
er niet meer willen bijzijn
alleen opgesloten in een hoekje treuren
wachtend tot de pijn vervaagd
hoe kon dit gebeuren
heb me dit al veel afgevraagd
te leed is te zwaar te pijn is zo scherp
ik besef da ik je lach nie meer zal horen
je snoetje niet zal zien geen zoentjes meer van jou
pijn doet het zeker ondraaglijk is het
ben je kwijt deze strijd heb ik verloren
maar mama houd ontzettend veel van jou