Al die woorden. letters
en al ken ik al mijn zinnen.
te veel gelezen.
Misschien te veel geschreven?
Al is het nieuws dat ik nog moet gaan beginnen.
Is dit dan één begin van de goede manier van leven?
Voor ieder ander... zijn dit slecht ingevoerde zinnen,
wat misschien rijmen of waarin ik iets, iemand, mezelf probeer te beminnen.
Ook al is het dan aan niets of niemand gericht. niet speciaal. enkel die wat het willen lezen. Toch is elk woord van elk gedicht. Met vol gevoel geschreven.
Of betekend dat ook niet meer dan wat ik voel?
Ik schrijf hier van binnen. En niemand die weet wat ik daarmee bedoel,
mag er wat van verzinnen.
Dit is wat ik al jaren doe uitten.
en na 400 pagina'voelt het nog alsof ik moet beginnen.
Dit is wie ik ben.
al doe ik die niet kennen
Maar ik ben het echt,
en wanneer ik niet meer stop met rennen.
Is dit de weg.
Stomme in ritme gezetten zinnen.
Maar nu ik het wederom weer hier neerleg.
Voelt het niet als winnen.
Maar het geeft me de zin,
De nieuwe pagina al te gaan beginnen.
Al die woorden en letters en ik ken al, Ja ik kan al, al mijn zinnen.