Mamma, pappa! riep ik vroeger als eerste
Gillend rende ik dan naar ze toe...jofel.
Ik struikelde, viel, strompelde naar ze toe toen ik klein was
Toen ik klein was...

Vroeger was de wereld groot
Zette ik mijn voet buiten, met mijn shirt ontbloot
Op zomerse dagen dan...
toen ik klein was...

Het maakte me geen zier uit,
wat ze vinden,vonden,dachten
Ze hoefden niks van mij te verwachte,
toen ik klein was...

Nu is de wereld klein,
Zit ik hier achter mijn computer
Te bang over alles, het leven is een loeder
Nu ik groot ben...

Mijn stappen zijn niet meer half
En ik moet er beide benen in staan
Maar wat nou als ze breken en vergaan?
Nu ik groot ben...

Ik ben aarzelig, ik pieker over alles
Ik neem mijn verleding aan totaal overwonnen door angst
En mijn handen willen niet meer, me stem brengt geen zang
Nu ik groot ben...

Ik pak de wereld aan met beide benen
Rennend, struikelend, lijkt alsof met touwen geweven
Pak ik mijn besluit over alles wel zelf aan?

Ik was klein
Nu ben ik groot
Mijn angst was klein
Nu is het groot..