De zaken zijn verlopen
zoals ze moesten gaan,
bij nacht en ontij
de vlucht naar Egypte nemen,

weg van alles en iedereen
zo ver mogelijk hier vandaan
de schande proberen te ontlopen,

Abraham slachtte bijna
ritueel zijn eerste zoon
op het altaar van 't oud verbond,

maar Jahwe zei : nee,
neem jij hem voortaan
overal met je mee,

ooit zal je
met een bloedend hart,
de zin en onzin
van offers begrijpen,

het witgeschilderd huis
met de verwilderde voortuin
langs de zoevende rijksbaan
de kinderen voor bedtijd,
angstig stil voor de buis,

de man met de buik
vol vage beloften
die nooit ingelost werden
de opgedirkte poppemie spelen,

het vruchteloze wachten
de immer afwezige vader verachten
naar luttele nachten smachten
een mislukte marionet
handmatig in mekaar knutselen,

vermanende woorden
van de niet aflatende moeder
een heksenstrijd leveren
tegen de afvallige dochter
ik ben en blijf je hoeder,

het patroon gekrast
in houtskooltekeningen
van een ongewisse toekomst
ontworteld van eigen taal en thuis,

teruggekeerd na jaren
uit ballingschap,
zat ze ingetogen wenend
in dat gezellige nieuwe huis,
op de smalle canape
met een krijtwitte jekker,

nooit of nimmer
bekende ze stilletjes
zal een man om de juiste redenen
echt van me houden,

mijn jeugd en schoonheid verkwist,
k moet er geen meer hebben
nog ten enen male
een bevende vinger
naar begrip uitgestoken,

in mijn hand
sprak ze verder in raadselen,
staat mijn onvoorwaardelijke liefde
in grillige symbolen
kalligrafisch geschreven ...

wil je ..
mijn levenslijn
verder ontleden ?