Ik stond voor de spiegel en zag daarin het spiegelbeeld van iemand die helemaal niet trots op haarzelf is. Ze is, wat ze wel graag zou willen, niet zo gezond als een vis.
Ze weet dat trots zijn heel belangrijk is, omdat het een goed gevoel geeft. Al is trots zijn op jezelf niet makkelijk om te leren, het is wel iets waardoor je lekkerder leeft. Ze keek nog eens en werd een beetje boos. Wat zij nog maar kan dat is toch waardeloos. Daarbij is er ook nog het schuldgevoel. Terwijl een ander druk bezig is, ligt zij maar weer in bed, of zit maar te kijken in die rolstoel.
Hoe veranderd dat beeld in haar hoofd, zodat ze de woorden van haar man wat makkelijker gelooft?
Hij zegt "je mag trots op jezelf zijn, echt". Hij weet dat het niet makkelijk is om te denken dat hen niet het belangrijkste is, zo gezond te zijn als een vis. Het zit soms erg tegen in het leven, maar wat nog altijd lukt is liefde krijgen en geven. Hier op mag je heel trots zijn. Al lijkt het begrip liefde maar heel klein. Er valt voor haar nog genoeg te leren. En als het gaat om trots zijn op zichzelf, valt het tei nog best te keren.