Mijn 2 de leven

Ik werd geschopt, uit elkaar gestampt,
Niemand die mij uit mijn lijden kon helpen.
Vrienden werden op de zelfde manier
volledig stuk gemaakt.

De nagels werden uit mijn buik getrokken,
gaten bleven over.
Wonden werden niet verzorgd,
door het trekken en sleuren nog erger gemaakt.

Het zag er echt niet goed uit
Ik had hen zo vele jaren gediend
Ik had het zeker niet verdiend.
Ik belande met mijn vrienden op een hoop afval.

Mijn ademhaling stokte.
Ik had geen toekomst meer,
tot ik werd weggenomen
en In een koffer van een auto gestopt.

Gelukkig waren mijn vrienden bij mij.
Zo kon ik mij nog vermannen tegenover hen.
De weg was hobbelig en het deed pijn
Ik wist niet wat mij te wachten stond.

Wij werden uitgeladen in een garage
Een lieve mevrouw zei:” dat heb ik nodig”
Zij begon onze lijven glad te strijken,
we kregen elk een kleur of 3 op ons lichaam.

Daarna werd het weer wat afgeschuurd ,
zij was zo lief, ze deed ons geen pijn.
Na verloop van tijd werd er een tak over mij
en mijn vrienden geschilderd.

Nu zijn wij de drie mooiste panelen die er bestaan.
We zijn fier op ons zelf.
Wij waren schroot en voor de haard geschikt,
nu staan wij te pronken.

Kijk maar zelf of wij er mooi uitzien!
Dat hebben we te danken aan
Iemand die ons graag ziet
Ze zei:” zo iets dat mag niet verloren gaan”.

Claire Vanfleteren ©