Thuisstad ( stadsgedicht Utrecht)
Het is de stad van mijn moeder
Geboren op de Plompetorengracht
haar vader was er stoffeerder
ik zie de foto waarop hij lacht
Later keerde ze er terug
de plaats waar haar leven begon
een flat in de edelstenenbuurt
de Dom zag ze vanaf het balkon
Ik ontdekte er de vezels van de stad
de steegjes, de bochtige straten
overal fietste ik tussendoor
als een vogel zo vrij gelaten
Utrecht is in mij geboren
als de aders in mijn hand
ik hoor het hart er kloppen
het hart van ons hele land
Geboren op de Plompetorengracht
haar vader was er stoffeerder
ik zie de foto waarop hij lacht
Later keerde ze er terug
de plaats waar haar leven begon
een flat in de edelstenenbuurt
de Dom zag ze vanaf het balkon
Ik ontdekte er de vezels van de stad
de steegjes, de bochtige straten
overal fietste ik tussendoor
als een vogel zo vrij gelaten
Utrecht is in mij geboren
als de aders in mijn hand
ik hoor het hart er kloppen
het hart van ons hele land
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Woensdag, oktober 09, 2013 17:26 |
| heel mooi | |
| teun hoek: | Woensdag, oktober 09, 2013 16:39 |
| thuis zijn en je thuis voelen dat is het geheim van kennen. h. gr. th |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, oktober 09, 2013 13:48 |
| ja mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jose van Rosmalen | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 09 oktober 2013 | ||
| Thema's: | ||