het spijt me
het spijt me
dat ik niet was
wie ik had moeten zijn
wie ik had willen zijn
het spijt me
dat ik je niet kon geven
wat jij zo hard nodig had
wat jij zo verdiende
het spijt me
voor alle onrecht
die jou is aangedaan
door de fout die ik maakte
het spijt me
voor alle pijn en verdriet
voor alle leegte en eenzaamheid
in jouw nog prille leventje
het spijt me
voor iedere traan
die er niet had hoeven zijn
maar er wel was
het spijt me
oprecht
maar hoevaak ik het ook zeg
het neemt de herinnering niet weg
het spijt me
zijn de woorden
die vergeven
maar nooit vergeten....
dat ik niet was
wie ik had moeten zijn
wie ik had willen zijn
het spijt me
dat ik je niet kon geven
wat jij zo hard nodig had
wat jij zo verdiende
het spijt me
voor alle onrecht
die jou is aangedaan
door de fout die ik maakte
het spijt me
voor alle pijn en verdriet
voor alle leegte en eenzaamheid
in jouw nog prille leventje
het spijt me
voor iedere traan
die er niet had hoeven zijn
maar er wel was
het spijt me
oprecht
maar hoevaak ik het ook zeg
het neemt de herinnering niet weg
het spijt me
zijn de woorden
die vergeven
maar nooit vergeten....
Reacties op dit gedicht
| anne(22): | Donderdag, oktober 17, 2013 13:18 |
| Mooi geschreven, deze woorden vragen moed en verdienen vergeving. Het niet vergeten wilt niet zeggen dat je niet samen verder kunt... Ik wou dat mijn vader deze drie woorden tegen me zei... Sterkte Liefs anne |
|
| Still the one: | Donderdag, oktober 17, 2013 12:41 |
| mooi gedicht maar voel de pijn waaruit dit gedicht is ontstaan |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anno Schrijver | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2013 | ||
| Thema's: | ||