moet het nu zo
Moet het nu zo
Vergeten dat wij hebben geleefd.
Dat de uitbundigheid van weleer
bevroor in putje zomer
Dat de koord werd gespannen
de pezen doorboort van stress,
het hart kloppend om hulp roept.
Moet het zo blijven,
Dan hoeft het niet meer.
Nu niet en later niet.
Niemand die de bijtende striemen ziet,
verloren in niemandsland
In het ongewisse beland
Zonder toe te geven
geraak je de grond niet meer.
Alles was goud, nu is het alleen steen
De diepe wonden gaan niet meer dicht,
ze worden dieper.
Geloven in een ommekeer !
Neen, want het gemoed gaat ferm tekeer
Verwarrend schud je het van uw lijf
Maar het staat gebrandmerkt
voor altijd in het diepste van uw geest.
Claire Vanfleteren ©
Vergeten dat wij hebben geleefd.
Dat de uitbundigheid van weleer
bevroor in putje zomer
Dat de koord werd gespannen
de pezen doorboort van stress,
het hart kloppend om hulp roept.
Moet het zo blijven,
Dan hoeft het niet meer.
Nu niet en later niet.
Niemand die de bijtende striemen ziet,
verloren in niemandsland
In het ongewisse beland
Zonder toe te geven
geraak je de grond niet meer.
Alles was goud, nu is het alleen steen
De diepe wonden gaan niet meer dicht,
ze worden dieper.
Geloven in een ommekeer !
Neen, want het gemoed gaat ferm tekeer
Verwarrend schud je het van uw lijf
Maar het staat gebrandmerkt
voor altijd in het diepste van uw geest.
Claire Vanfleteren ©
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Vrijdag, oktober 18, 2013 20:26 |
| nee niet vergeten is de weg om van je leed het liefste te weten zien te komen, maar het mogelijk mededogen, want waar vergeven geen leven wekt, verzoenen de beproeving niet dekt, raak je nog aan de genade dat je bent. hans |
|
| Fairouz: | Vrijdag, oktober 18, 2013 12:05 |
| heb het hier gelezen en als bijdrage wil ik je graag danken. lieve groet, Fairouz |
|
| witteroos: | Donderdag, oktober 17, 2013 21:45 |
| Mooi geschreven. Ontferming over leven schijnt hardnekkig te zijn. Warme groet | |
| Dirk Hermans: | Donderdag, oktober 17, 2013 21:43 |
| krachtig verwoord sterk neergezet | |
| september: | Donderdag, oktober 17, 2013 21:23 |
| Indrukwekkend mooi gedicht, zit er al een tijdje naar te kijken en herlees.. | |
| karinvangelder: | Donderdag, oktober 17, 2013 20:26 |
| heftig Claire maar mooi gebracht liefs x Karin |
|
| Quicksilver: | Donderdag, oktober 17, 2013 19:48 |
| zo ik het lees, leest dit als een verliesfrustatie tegen de maatschappij waar in we leven, kan het natuurlijk verkeerd begrijpen, dan mijn excuses..hoop toch op een beter toekomst voor ons allen, waar het gemoed rustig en bedaard is in het diepste van onze geest heel mooi verwoord warme groets |
|
Over dit gedicht
| Auteur: claire vanfleteren | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2013 | ||
| Thema's: | ||