Dodenlied
In de kruin van de bomen ruisen de geesten
Als een zachte herfstwind
Van nergens gekomen, nergens naartoe
Niets dat hen bindt
Beneden liggen hun dode lichamen
Vergaan onder marmer en steen
Of reeds tot assen verbrand
Zo beweend maar nu alleen
In de dood zijn ze allen gelijk
De doden treuren niet
En de geesten in de bomen
Kennen geen verdriet
Voor hen is er niets van alles
En alles van niets
Alleen de levenden treuren
Om het dode iets
De levenden zijn rusteloos
Bevreesd om dood te gaan
Hun geest in de boomkruin
En hun lichaam onder marmer en steen
Vergaan!
Als een zachte herfstwind
Van nergens gekomen, nergens naartoe
Niets dat hen bindt
Beneden liggen hun dode lichamen
Vergaan onder marmer en steen
Of reeds tot assen verbrand
Zo beweend maar nu alleen
In de dood zijn ze allen gelijk
De doden treuren niet
En de geesten in de bomen
Kennen geen verdriet
Voor hen is er niets van alles
En alles van niets
Alleen de levenden treuren
Om het dode iets
De levenden zijn rusteloos
Bevreesd om dood te gaan
Hun geest in de boomkruin
En hun lichaam onder marmer en steen
Vergaan!
Reacties op dit gedicht
| bobed: | Woensdag, oktober 23, 2013 14:16 |
| Heel mooi gedicht bij Allerheiligen. Nu gedenken wij onze overledenen. Ik word ter effe stil van. |
|
| Fairouz: | Woensdag, oktober 23, 2013 12:24 |
| is that all there is denk je ? een dodenlied achter gelaten en dat was het ? wie het weet mag het zeggen mooie poezie, Fairouz |
|
| Hekske666: | Woensdag, oktober 23, 2013 03:08 |
| Mooi, beklijvend en tekenend geschreven ! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Bob Van St. Job | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2013 | ||
| Thema's: | ||