terwijl ik vanuit de foetuspositie grip probeerde
te krijgen over mijn ledenmaten
zag ik rijen bewegingloze gedaantes staan
allen met de rug naar de berg toegekeerd
verman je en vind mij; eens was ik heer
nu de man die door het volk van hier
voor gek wordt verklaard,
Lazarus is mijn naam
instinctief en met een viriliteit zonder weerga
vloog ik haast naar de sluimerige stem toe
het rook er zuur, de sfeer was vaag
de mensen ronkten vreemde talen
bent u Lazarus uit betaniƫ,
door de gezalfde zelve van de dood gewekt
bracht ik met een gretigheid voort
waarvan ik niet zeker wist
of ik me die wel permitteren kon
hoewel ik je welkom heet in dit schemerlicht,
verzoek ik je niet lang te blijven
elk vraag die je hier stelt is enkel
vergane tijd daar die hier nog altijd geldt
voordat ik een mogelijkheid kon grijpen
om wat te zeggen riep hij gedecideerd,
scherp liever je oren en neem
deze waardevolle woorden in je op
laat de schimmen die flikkeren
voorbij gaan aan jouw trouwe oog,
louter verbeelding
van een troebele verstand
zoek naar de ingang,
zelfs in de kleinste spelonken
die jou zal leiden
naar de gangen van zijn hart