gedichtenlady: | Dinsdag, juli 17, 2018 14:50 |
Het is een moeilijk parcour om te dragen … Ik neem ook elke dag die zware last op me, draag ik het met mij mee... Ik weet goed hoe vreselijk die ziekte is, want soms (meestal) kan ik mijn gevoelens niet inhouden … VRESELIJK!!! en daar heb ik altijd spijt van, achteraf... |
|
Hans Winter: | Dinsdag, november 12, 2013 19:59 |
aan je belevenissen gehechte emoties zijn algauw te groot en teveel de uitersten om erin je vrede van een thuis te voelen, een milder middenweg is moeilijk te vinden, gissen is het telkens weer hoe je moet reageren, eerst even tezamen bedaren brengt je nabij, maakt je wellicht echt wel meer vrij. zo misschien? groetje, hans |
|
misszlonely: | Dinsdag, november 12, 2013 15:22 |
dank je wel ilse,, dat is lief van je,, en mucho,, je mag het niks vinden,, er is een hulplijn he voor mensen zonder psychise ziekten,, miss iets voor jou | |
ILse Bruintjes: | Dinsdag, november 12, 2013 15:18 |
mooi gedicht Ik weet dat je ermee leven moet elke dag weer een strijd ik ken het .... heb geen borderline maar wel een ander iets wat er op lijkt sterkte leer ermee leven hoe moeilijk het ook is |
|
mucho: | Dinsdag, november 12, 2013 13:46 |
het is fijn doe mij maar een borderline het lijkt wel een reklame |
|
Auteur: misszlonely | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 11 november 2013 | ||
Thema's: |