bewegende aarde
hoe mijn stap ook kwijnt
in wallen aarde opgeworpen
door ijdele hoop zijn de dagen
korter dan de golven die de bodem
doen bewegen, niets is mijn vlucht nog waard
nu tentakels van vluchtig gas mij omarmen
me beklemmen tot mijn dood zich waardevol
laat omhelzen, mineurs en valkeniers hoed
u voor dit spel, het breekbare wordt
heldhaftig en streeft naar moed en marsepein
het grote geld kaatst in lades en bezwangert
de engelendragers, doch mijn gemoed weent
eenzaam in de schuifpui van mededogen, het
wentelt zich om de fundamenten en kiemt
als het zaad van een besneden man
* dit schrijven in elkaar geweven om de alsmaar bewegende bodem bij ons in Groningen
Reacties op dit gedicht
| John Kroos: | Woensdag, december 18, 2013 23:34 |
| het vele geld gedijt hier samen met de bodem die steeds meer scheuren vertoont Graag gelezen in sterkte in de strijd. John |
|
| kimmytje: | Woensdag, december 18, 2013 22:35 |
| Bijzonder, Vond ik heel mooi om te lezen, veel diepgang en om over na te denken. Heel graag gelezen Liefs Kimmy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: redactie | ||
| Gepubliceerd op: 18 december 2013 | ||
| Thema's: | ||