Hij kwam alleen te staan
Hij kwam alleen te staan
Hij verwacht niets meer.
De gedachte alleen al neemt geen keer.
Blauwe vingers van de kou,
vuile nagels van het werk.
Hij houdt het niet meer uit.
Zijn haar hangt in zijn gezicht.
Zijn baard is lang en vuil,
is voor het scheren gezwicht.
Zijn kleren stinken,
houdt ze aan zonder te verpinken.
Broek is te groot geworden,
hij is het eten beu.
Zijn tanden laten het niet meer toe
nog deftig te kauwen.
Alleen drank gaat nog binnen.
Hij verzet zo zijn zinnen.
Zijn vrouw was alles voor hem,
ze liet hem alleen,
de dood nam haar mee.
Hij ligt lam van verdriet
maar niemand die het ziet.
Kinderen heeft hij niet
zijn bloed stroomt niet meer verder.
Hij denkt niet meer na,
waarom zou hij.
Als hij aan zijn kade thuiskomt
is er niemand meer.
Hij treurt en zijn hart bloedt,
moest hij haar nu verliezen ze had niets misdaan.
Hij zit daar en verpinkt een traan.
Claire Vanfleteren
Hij verwacht niets meer.
De gedachte alleen al neemt geen keer.
Blauwe vingers van de kou,
vuile nagels van het werk.
Hij houdt het niet meer uit.
Zijn haar hangt in zijn gezicht.
Zijn baard is lang en vuil,
is voor het scheren gezwicht.
Zijn kleren stinken,
houdt ze aan zonder te verpinken.
Broek is te groot geworden,
hij is het eten beu.
Zijn tanden laten het niet meer toe
nog deftig te kauwen.
Alleen drank gaat nog binnen.
Hij verzet zo zijn zinnen.
Zijn vrouw was alles voor hem,
ze liet hem alleen,
de dood nam haar mee.
Hij ligt lam van verdriet
maar niemand die het ziet.
Kinderen heeft hij niet
zijn bloed stroomt niet meer verder.
Hij denkt niet meer na,
waarom zou hij.
Als hij aan zijn kade thuiskomt
is er niemand meer.
Hij treurt en zijn hart bloedt,
moest hij haar nu verliezen ze had niets misdaan.
Hij zit daar en verpinkt een traan.
Claire Vanfleteren
Reacties op dit gedicht
| Fairouz: | Vrijdag, januari 10, 2014 10:55 |
| Daar was ik weer Claire. was vrij eenvoudig he ? kan gebeuren hoor zo iets. een verdrietig gedicht, je hebt een prettige lees stijl groeten, Fairouz |
|
| september: | Donderdag, januari 09, 2014 21:23 |
| Ingrijpend en aangrijpend mooi geschreven over verdriet Claire | |
| Hans Winter: | Donderdag, januari 09, 2014 20:03 |
| een hevig beeld, duidelijk thuis te brengen, dat in wordende vorm best wel vaak voorkomt. groetje, hans |
|
| teun hoek: | Donderdag, januari 09, 2014 19:02 |
| het trieste beeld van onverwerkt verdriet. h. gr. teun | |
Over dit gedicht
| Auteur: claire vanfleteren | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 09 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||