Achternagezeten
Achternagezeten
Ik tracht je te vergeten
Mijn onmacht een plaats te geven
En ook jou te vergeven
Elke dag word ik erdoor nagezeten
Deze emoties
Overspoelen mijn leven
Gekwetst ben ik achtergebleven
Beroofd van deze toekomstopties
Ik heb je vervloekt en uitgescholden
Om je uit mijn systeem te krijgen
Om uiteindelijk stilletjes neer te zijgen
Toen mijn ledematen in een bolletje oprolden
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, januari 12, 2014 16:12 |
| Heel mooi verwoord Kimmytje, na veel emotie komt soms rust..wens je liefs | |
| youkie: | Zondag, januari 12, 2014 16:04 |
| vergeven gaat soms beter dan het zo maar te vergeten liefs |
|
| teun hoek: | Zondag, januari 12, 2014 15:20 |
| Een open jaar wacht je en vindt jezelf weer terug, uniek als je bent. h. gr. th | |
| gedichtenlady: | Zondag, januari 12, 2014 15:15 |
| Vergeven en vergeten zijn één van de moeilijkste dingen in het leven ... (kan er van meepraten, maar in een andere context) mooi deze gevoelens van je afgeschreven :) Groetjes Raissa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: kimmytje |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||