Onrecht
zelf was ik nog een kleine meid
mijn vader had het huis verlaten
ik voelde me zo alleen
en op een avond ging de deurbel
ik opende de deur
een man begon te tieren en te schelden
hij brulde als een leeuw
mama kwam en hij vertrok
bang en bevend zat ik in een hoekje
twee weken later kwam diezelfde man aan de deur
hij kwam om zich te verontschuldigen
het was niet op mama bedoelt maar op een andere vrouw
hij deed ons veel onrecht aan
want sinds die avond werd de deurbel
mijn grootste angst als kind
mijn vader had het huis verlaten
ik voelde me zo alleen
en op een avond ging de deurbel
ik opende de deur
een man begon te tieren en te schelden
hij brulde als een leeuw
mama kwam en hij vertrok
bang en bevend zat ik in een hoekje
twee weken later kwam diezelfde man aan de deur
hij kwam om zich te verontschuldigen
het was niet op mama bedoelt maar op een andere vrouw
hij deed ons veel onrecht aan
want sinds die avond werd de deurbel
mijn grootste angst als kind
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Maandag, januari 13, 2014 19:19 |
| valt me nog mee dat de man zich verontschuldigde maar ja zijn optreden was te indruk-wekkend geweest voor zo''n kleine meiske....om het te kunnen vergeten goed beschreven groetje wr |
|
| trucker klaas: | Maandag, januari 13, 2014 18:55 |
| een eerste indruk maakt de meeste indruk :( niet altijd de beste .... groet ,klaas |
|
| John Kroos: | Maandag, januari 13, 2014 17:41 |
| Aan onderstaande commentaren valt niets meer toe te voegen. Moedig en sterk om dit hier delend neer te zetten. Succes gewenst en warme groet, John |
|
| karinvangelder: | Maandag, januari 13, 2014 16:58 |
| lieve Roosje-rood . wat kan onrecht veel schade aanrichten liefs van mij x Karin |
|
| teun hoek: | Maandag, januari 13, 2014 16:07 |
| angst en onrecht weven zich in een. Duidelijk. h. gr. th | |
| windwhisper: | Maandag, januari 13, 2014 14:15 |
| zo iets blijft je bij succes lfs sterkte |
|
| Quicksilver: | Maandag, januari 13, 2014 12:59 |
| kan me dit goed voorstellen, die angst vergeet je niet snel |
|
| witteroos: | Maandag, januari 13, 2014 11:49 |
| Mooi geschreven. Kinderen angst inboezemen, verschrikkelijk om te beleven. Sterkte en succes gewenst. | |
| Fairouz: | Maandag, januari 13, 2014 11:36 |
| jeugdtreuma,s roosjerood kunnen je je hele leven lang bij blijven. zelfs al ben je bejaard.En kun je er niets meer aan veranderen succes met de wedstrijd, Fairouz |
|
| youkie: | Maandag, januari 13, 2014 10:46 |
| goede morgen dit te moeten mee maken in je kinderjaren zelfs al was het niet zo bedoelt je zat toch met een angst gevoel fijne dag succes |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, januari 13, 2014 10:31 |
| ja kan me voorstellen | |
| liesjequilt: | Maandag, januari 13, 2014 10:02 |
| zo,n eraring als kind blijft je altijd bij.zo dom in blinde woede afreageren. gr. Liesbeth |
|
Over dit gedicht
| Auteur: roosjerood | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 13 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||