het gebroken water
De nacht legt het af tegen het
ruw gebonk van mijn Wad, het
water vol met handen krioelt
in de prielen van de kwelder
geen soldaat zal hier ooit passen
in de vrede van het hart
doch ik gis slechts met wat woorden
want mijn land draagt eeuwenoude
wonden in verzet maar ook in oorlogsdaad
hoe kan ik leven in de vorens van
mijn dromen waar sporen
worden aangewakkerd door hol
uitgevreesde monumenten
zielloos draaft de zon langs dijk
en kade en oogt verloren
in de aanstormende kracht van het tij
Reacties op dit gedicht
| David Matser: | Zaterdag, januari 18, 2014 15:06 |
| Bewonderenswaardig werkje | |
| John Kroos: | Zaterdag, januari 18, 2014 00:05 |
| Een schitterend gedicht dat ik met bewondering gelezen heb. Vooral de vierde strofe vind ik prachtig. Uiteraard graag gelezen, H.Groet, John |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||