De dag
fluistert licht
zo vreemd
ik heb mijn ogen
in het oude dicht
mensen praten
in verhalen
alles leeft
om terug te gaan
in het grut
die na ons zaten
zie ik spiegels
in mezelf staan
ik gooi een steen
het water rimpelt
in vertraging verder
het leven kabbelt
naar de oevers
van een klein respijt
aan het eind
raak ik alleen
mezelf kwijt
september: | Maandag, juni 27, 2016 17:11 |
Erg mooi gedicht. Liefs | |
Hans Winter: | Maandag, januari 27, 2014 20:17 |
kwijt krijg je luchtiger soms jezelf van verlangen in een ander meer dan weerom terug. hans |
|
Syncoop³: | Zondag, januari 26, 2014 02:03 |
kippenvel gedicht |
|
Clarice: | Zaterdag, januari 25, 2014 10:10 |
Het leven gaat door en het voelt alsof je staat te kijken aan de zijlijn...wens je veel steun van de mensen rond je, gts | |
liesjequilt: | Vrijdag, januari 24, 2014 20:00 |
Ja de rest gaat gewoon door zo is het wel gr. Liesbeth |
|
Anneke Bakker: | Vrijdag, januari 24, 2014 18:57 |
Hoe droefmooi zijn je woorden die ik lees. Zo is de loop van het leven John, de nazaten zetten het voort. Stil ben ik, denk aan je en wens je veel sterkte met warme groet. Anneke |
|
youkie: | Vrijdag, januari 24, 2014 18:28 |
prachtig schrijven sterke liefs |
|
karinvangelder: | Vrijdag, januari 24, 2014 18:05 |
heel mooi John zo voelbaar is het verdriet liefs x Karin |
|
windwhisper: | Vrijdag, januari 24, 2014 17:36 |
emoties rollen tussen woorden sterkte lieve groet Cobie |
|
Auteur: John Kroos | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 24 januari 2014 | ||
Thema's: |