
Het schuift
en knerpt
langzaam kruipt
de stonde
langs de tanden
van de tijd
alles
van gewicht
wordt
doorluchtig
neergevlijd
onzichtbaar
zijn de sporen
van de gang
-
het schaalt
het weegt
het pleegt
een hellend
stuk verval
het gruis
verliest zich
in restanten
de zwaarte eindigt
vaak zo smal
| september: | Zaterdag, januari 25, 2014 18:27 |
| Heel goed geschreven John, het komt echt binnen en de afbeelding laat het gedicht nog beter tot zijn recht komen. Sterkte in deze tijden. | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, januari 25, 2014 14:36 |
| Zie en lees het onevenwicht in dit gedicht John. Kopelijk komt met de tijd het een en ander weer in balans. Hartelijke groet, Anneke |
|
| kimmytje: | Zaterdag, januari 25, 2014 14:31 |
| Alweer een heel mooi gedicht, En met deze prachtige afbeelding komt je gedicht ten volle tot zijn recht Heel graag gelezen Liefs Kimmy |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, januari 25, 2014 06:30 |
| mooi! | |
| windwhisper: | Zaterdag, januari 25, 2014 06:02 |
| met de afbeelding is het evenwichtig lieve groet Cobie goede morgen in balans sterkte |
|
| Auteur: John Kroos | ||
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 25 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||