Verdriet
Mijn hoofd zit vol, maar ik zeg niet veel. De wereld gaat door, maar ik sta stil. De dagen zijn lang, de nachten kort. Ik voel alleen maar pijn en woede, alsof het nooit meer anders word. De vrolijke gezichten om mij heen. Zij kunnen wel lachen. Zij zijn niet zo alleen. De wereld begrijpt niet, de wereld ziet niet, de wereld oordeelt. De feiten kennen ze niet
Reacties op dit gedicht
| : | Woensdag, februari 05, 2014 16:59 |
| Zot cool, toffe boel, vriendschap is wat ik bedoel | |
| Sucka_for_Love: | Zondag, januari 26, 2014 18:26 |
| Hey Ilse, wel dit zijn superoude gedichten van me. Beetje nostalgisch hihi. Maar ze blijven n leuke herinnering aan hoe ik me ooit heb gevoeld. | |
| ILse Bruintjes: | Zondag, januari 26, 2014 15:46 |
| ik ken jou gevoel heb het zelf ook weleens ze begrijpen je dan niet. dit is moeilijk maar je komt er wel door heen. groetjes | |
| Sucka_for_Love: | Zondag, januari 26, 2014 14:30 |
| nice! | |
Over dit gedicht
| Auteur: JustMe95 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||