het witte paard (zonder prins)
het witte paard
daar staat ze weer
het landschap te bekleden
in het hier en nu
zonder toekomst of verleden
haar witte manen
meedeinend op de wind
die ook maakt dat mijn
klokkend stemgeluid
haar gespitste oren vindt
ze blikt opzij
hinnikt zacht
als groet
ik doe haar lachend na
zij stampt met
wilde voet
dan fiets ik op huis aan
kijk nog even achterom
zij tuurt alweer
de polder in
zeg tegen mijn hond... kom
6-2-2014
wr
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, februari 06, 2014 22:26 |
| Mooi gedicht WR, zeer mooi | |
| wytske: | Donderdag, februari 06, 2014 20:03 |
| mooi hoor, werd er dromerig van een prins erbij was leuk geweest, gelukkig was je niet alleen |
|
| youkie: | Donderdag, februari 06, 2014 17:08 |
| spijtig dat de prins niet op zijn witte paard zat liefs kus |
|
| Fairouz: | Donderdag, februari 06, 2014 16:27 |
| met betoverende achtergrond een genot om te lezen wr, hartelijke groet, Fairouz |
|
| ILse Bruintjes: | Donderdag, februari 06, 2014 16:08 |
| mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: wervelende regenboog |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2014 | ||
| Thema's: | ||