verloren (eenoudje)
Verbonden door de liefde
met een onzichtbare draad
Je hart scheurt doormidden
van pijn en verdriet
en de mensen om je heen
leven verder
zij zien het niet
Want een gebroken hart
van verdriet en pijn
is onzichtbaar
daarvoor is nog geen medicijn
Het moet gewoon genezen
door de tijd
die heelt alle wonden
tenminste
zo was het altijd.
Reacties op dit gedicht
| kimmytje: | Dinsdag, februari 11, 2014 22:35 |
| Inderdaad, Het pijnlijke dragen verlicht met tijd, veel tijd helaas.. Heel mooi geschreven en verwoord Maar weggaan doet het nooit, het blijft steeds een stukje in je hart sluimeren. Liefs Kimmy |
|
| witteroos: | Dinsdag, februari 11, 2014 22:24 |
| Sterkte met de verwerking hiervan. Warme groet | |
| windwhisper: | Dinsdag, februari 11, 2014 20:29 |
| ja het gaat over, mar laat zijn sporen na | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, februari 11, 2014 19:51 |
| en zo is het nog steeds | |
Over dit gedicht
| Auteur: wytske |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2014 | ||
| Thema's: | ||