§ § § § §
de moeite
het was plan twee, bescheiden plan
je weer laten lachen te laten te laat
voordat klokje van de mobiel kotste
hele jas, tas en rest onder tot boven
op de agenda had hij bloemen gezet
de uren doornat, verliepen verlept
toen het bureau deur hoorde klep
je vingers en tanden tussen honger
en als het schema een jaar schrokte
buiken groeiden en de drank ook blij
pas toen het gezicht wegtrok beeld
koper over grond in veel te stukken
ons levens voorgoed en gebeiteld
het werk in hens en zo gedaan zeker
zag ik die lach vol verschijnen na ons
achterom bleef het mooiste blijf je
alle verlatenheid strekte zich uit
een stemgolf klonk in, klinkte in
op kleine grond was je toch gelukt
strooide slechts wat rest of kulle
§ § § § §