buiten onszelf en de tijd

Buiten onszelf en de tijd, zoetblossend ogenblik.
Je waad door het rif van mijn hartstocht. Wit zand,

drijfzand, bosbrand van het begeren. Het inkarnaat
van je gekliefde mond, splitbloem, kraprode wond.

Je balsemt en zoet. Tongen van vuur wellen op,
gensters genot, onstuimige sintels in bedden van as.

Rivieren van honing in de pioen van mijn schoot. Je rist
in mijn bloed, je schuilt in scharlaken, kiest voor Karmijn.

Geschreven door

marchiano di noche

Reacties op dit gedicht

marchiano di noche vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

middernachtzonnesteek:	Dinsdag, maart 04, 2014 00:15
mooi!

mima:	Maandag, maart 03, 2014 19:13
de passie spat er van af, MdN graag gelezen

kimmytje:	Maandag, maart 03, 2014 15:29
Bijzonder mooi Liefs Kimmy

pieter christiaan paardenkooper:	Maandag, maart 03, 2014 13:39
mooi mooi

youkie:	Maandag, maart 03, 2014 11:37
heel apart gevoel liefs

windwhisper:	Maandag, maart 03, 2014 07:02
voelbaar de sfeer lieve groet Cobie

Over dit gedicht

Auteur: marchiano di noche
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 03 maart 2014
Thema's: [Delen] [Filosofie]