Rookgordijn
Hou me vast in onbevangenheid
had ik over jou gedroomd
gelijk de glimlach
van een lente-vlinder
jouw liefde als een medicijn
voor mijn bloedend hart
de zwarte koffer
als symbool
voor naderend afscheid
getuigend
van leugen en waarheid
gesproken met zoet gevoisde stem
zie ik je gaan
je fluistering
doet tranen in mijn ogen
ontbranden
geloof me. ik ben ook maar
een creatie van het menselijk bestaan
Reacties op dit gedicht
| middernachtzonnesteek: | Zondag, april 06, 2014 20:29 |
| mooi zeg | |
| esteban.: | Zondag, april 06, 2014 18:48 |
| geloof me... menselijk! liefs esteban |
|
| karinvangelder: | Zondag, april 06, 2014 15:41 |
| het voelt zo triest en machteloos Cobie. herken dat en wens jullie alle kracht ! liefs x Karin |
|
| Aquarel: | Zondag, april 06, 2014 12:32 |
| Pijnlijk mooi geschreven. Liefs, Aquarel |
|
| Marloes Hendriks: | Zondag, april 06, 2014 12:17 |
| We zijn allen creaties van het menselijk bestaan. Ik hoop dat je hart snel stopt met bloeden. xx |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, april 06, 2014 10:25 |
| cobie toch.... | |
| trucker klaas: | Zondag, april 06, 2014 09:34 |
| een prachtig schrijven goedemorgen ,klaas |
|
| witteroos: | Zondag, april 06, 2014 08:21 |
| Medelevend mooi geschreven. Warme groet | |
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 april 2014 | ||
| Thema's: | ||