04 mei
pel me 's middags
uit verrimpelde huid
wanneer twijgen
dekking ontbladeren
en zon mijn ziel
uit mijn lijf brandt
en al dat wat ik nooit had
geen wereld noch heelal
enkel lippen, een mond
die zich niet wegdraaien
tegen de stroom in
en tegen alle idioten
sta ik voorop in de strijd
nooit ver weg
en hoe ik aan het front
van haat en nijd
- zij slaan wie zij willen -
een droom vang
die ik hoor in mijn oor
wijl mijn voeten
door het slijk dansen
’t mij niet koud laat
hoe het klinkt en schreeuwt
of dat tussen noten
zich censuur verstopt
mensen niet meer zijn
dan lijdzame schapen
die geslacht worden
nog is de tijd zwart
zelfs na een stilte
van enkele minuten
als immens verdriet
in het hart geprent
en blijft vrede
nog immer begrensd
sunset 04-05-2014
http://sunset.deds.nl
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, mei 05, 2014 15:13 |
Dank je wel Janny voor je lezen en reageren en geniet van een heel prettige maandag. liefs en knuf, sunset (ingo) |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, mei 04, 2014 23:00 |
| prachtig schrijven | |
| sunset: | Zondag, mei 04, 2014 22:19 |
Dasje (lucky), dank je voor je invoelend lezen en reageren en geniet een vredige zondagavond, Lieve genegen groet, sunset (ingo) |
|
| Dasje (lucky): | Zondag, mei 04, 2014 22:17 |
| De rauwheid van het gebeuren schitterend in gedicht gebracht! Vriendelijke groetjes, Dasje ;o) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 04 mei 2014 | ||
| Thema's: | ||