Vergetelheid van geest
vergetelheid van geest
ik zag de eindeloze rij
zwaaiende handen
in snelle vaart wilde ik voorbij
maar moest ze
in de ogen kijken om
ook hun afscheid te begrijpen
voelde nog de warmte
van samen ook al
kende ik niet alle namen
stukjes leven kwamen
in herinnering die
oplichtten in hun blikken
weer doofden
in vergetelheid van geest
het was mooi geweest
handen die ooit mijn leven
omspanden zwaaien mij nu uit
nog even en ik ben weer thuis
wil melker
18/05/2014
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, mei 18, 2014 19:24 |
| Mooi geschreven Wil en voelbaar. Fijne zondag nog | |
| windwhisper: | Zondag, mei 18, 2014 09:12 |
| aanrakende woorden lieve groet Cobie goede morgen Wil |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, mei 18, 2014 09:06 |
| In gedachten ben ik weer het verpleeghuis waar ik elke dag werd uitgezwaaid door mensen met vergetelheid. het raakt me nog. Goed verwoord Wil. Mooie zonnige dag gewenst. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 mei 2014 | ||
| Thema's: | ||