Opgesloten in m'n eigen glazen bol:
zonder licht , zonder kleur en lol.
Vol verlangens en gedachten
in veel te lange dagen en nachten.
vol verdriet en pijn ,
want waarom moet ik nou zo zijn?
Onbereikbaar voor iedereen
nee niemand komt door dat glas heen.
Mijn enigste bezigheid is naaqr buiten gluren
naar geluk , maar vooral ongeluk van buren.
Wat doe ik op deze wereld vol ellende
waar nooit iemand mij echt kende?