HEEL LANG GELEDEN
Heel lang geleden in een wereld ver boven de wolken leefde eens een geest die van niets meer wist.
Er was geen dag, er was geen nacht, alleen die onwetende geest zweefde daar rond en verveelde zich mateloos. Op een bepaald tijdstip, ergens tussen vergetelheid en eeuwigheid in vond hij een gedachtewolk met zijn naam erop. Hij had nog nooit post gehad, dus wist ook niet wat hij ermee aan moest.
Hij zuchtte van onmacht tegen de gedachtewolk op zijn hand, en als bij wonder veranderde het van vorm.
Verbaasd keek hij er naar en zuchtte nogmaals. Er kwam een stem uit!
De geest had inmiddels geleerd dat zuchten iets opleverde, waarom dan ook niet inhaleren?
Hij haalde een hap lucht in, en terwijl hij dat deed sprong uit de wolk een onzichtbare stem naar binnen.
"Je kan weer praten!" Klonk uit zijn eigen mond.
Plots kwam ook het besef terug, dat hij voor straf boven de wolken zweefde, en waarom!
Urenlang dus begon hij zichzelf vragen te stellen, en kreeg alle antwoorden uit zijn eigen keel. Omdat hij lichtjaren geleden vond dat hij geestig was, mensenvrienden de stuipen op het lijf jaagde, besloot de opperallergeestigste hem te verbannen naar het oneindige, net zo lang tot alles vergeten was, zowel in zijn hersens als bij de bewoners in het land ver onder de wolken.
"Heb je je lesje geleerd?" Vroeg zijn stem, en hij antwoordde;
"Ja, de straf duurde lang genoeg, ik wil mijn leven graag beteren, alleen zweven is niet geestig.
"Nee, dat heb je goed gezien domme geest, je hebt de tijd uitgezeten en mag terug naar het land onder de wolken, maar let op, je hebt wel een missie, en als je dat niet serieus uitvoert, dan ga je weer terug naar de eeuwigheid, heb je dat goed in je op genomen?
Hij knikte wat wazig en vroeg aan zichzelf wat hij daar beneden moest doen.
"Je wordt in het midden van het land op een fiets neergezet, daarmee ga je langs de deuren zieltjes winnen, van `s morgens vroeg tot `s avonds laat, en mag je in je gedachten opslaan.
" Ja maar.. ja maar.. stel dat mensenvrienden daar in het midden geen zieltjes open willen stellen, dan ben ik nog steeds helemaal alleen, wat moet ik daar dan mee? "
"Sja, dat mag je zelf bedenken, je was toch ooit zo bijdehand? "
Plotseling zat hij op de regenboog en roetsjte naar beneden, landde met zijn kruis op de klaarstaande fiets en begon zijn missie, deur na deur na deur...