Alle schepsels groot en klein...
Ik zit met mijn rug
naar de wereld
De mensenwereld
wel te verstaan
Soms voelt het
alsof ik een wrak ben
Met hier en daar
iets bruikbaars aan
Maar...
Nee! Nee! Nee!
Ik staak!
En wend me
tot de dieren om me heen
Een pad met haar
mannetje op haar rug,
een merrie, een vogel
mijn poezen...
En zie
Ik vat weer moed!
naar de wereld
De mensenwereld
wel te verstaan
Soms voelt het
alsof ik een wrak ben
Met hier en daar
iets bruikbaars aan
Maar...
Nee! Nee! Nee!
Ik staak!
En wend me
tot de dieren om me heen
Een pad met haar
mannetje op haar rug,
een merrie, een vogel
mijn poezen...
En zie
Ik vat weer moed!
Reacties op dit gedicht
| XAVIER: | Maandag, februari 02, 2015 21:41 |
| Inderdaad ! | |
| Dirk Hermans: | Vrijdag, januari 30, 2015 19:13 |
| mooi | |
| wervelende regenboog: | Donderdag, juni 26, 2014 01:04 |
| de dieren leren ons hoe echt leven is :-) fijn om te lezen groetjes van wr |
|
| september: | Woensdag, juni 25, 2014 13:51 |
| Ik vind het prachtig Dasje en het is waar..het helpt. Liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: Dasje (lucky) | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 25 juni 2014 | ||
| Thema's: | ||