de crematieplechtigheid voor Margriet was 12-07-2014. Ze werd 53jaar
Lieve Margriet,
Als leven overleven wordt, dan wordt het nooit meer morgen.
Jouw kindjes leefden veel te kort,
om voor te kunnen zorgen.
Je deed je best, je kon niet meer, je zou ze beiden verliezen.
En sinds die tijd deed leven zeer,
wat valt er nog te kiezen?
Wat ben je dan als moeder waard, als je ze niets kan geven?
Als je met liefde hebt gebaard,
maar ze niet blijven leven?
Zonder ouders ben je wees, maar kinderloze ouders?
Daar is geen woord voor, naar ik vrees:
dat vraagt om sterke schouders.
Zonder lijf ben je nu vrij, je was zoals je moest zijn.
Jouw tweelingziel noemde je mij,
dat voelde echt wel heel fijn.
Ik heb je veel te kort gekend, maar ’t lijkt wel een heel leven.
K’heb veel van jou in mij herkend,
dat heb je mij gegeven.
Die stukken zitten in mijn hart, daar zal jij altijd leven.
Voor jou heb ik vanuit mijn hart,
wat woorden op geschreven.
Je bent niet weg, voelt heel dichtbij, voor mijn gevoel heel tastbaar.
Als ik dit schrijf, ontroert het mij.
Het maakt me innig dankbaar.
Peter
