levenspoort
levenspoort
kom - geef mij je hand - dan struinen we
nog een keer door het omgespitte land
waar onze woorden stonden - fier - nu
afgevreten door het vee dat net als wij
verblindde bij de allereerste wee van
het leven barend zuchten - o lievend leven
o adem snakkend beven - uw schreeuw klinkt
mij reeds te hoger dan het ongenaakbaar
sterrendak - kom - wees niet bang voor die
zwarte klei - je woorden zullen sterven na
het keren van ons tij - maar als de hette
vlammen zendt en elke struiner zijn weg
bekent dan zal elk stervend woord een pad
ontsluiten naar een nieuwe levenspoort
Reacties op dit gedicht
| H. Mariette: | Woensdag, juli 23, 2014 21:08 |
| Heel mooi :) | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, juli 23, 2014 10:53 |
| hardop gelezen leest goed |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 juli 2014 | ||
| Thema's: | ||