Het zonnetje scheen, warm was het buiten
maar zij zat verlaten in de zetel, achter de ruiten
gisteren is ze even weggegaan, dat heeft haar geen goed gedaan
nu liggend op die matras, met menig traan
Het zonnetje schijnt, maar niet meer voor haar
ze heeft teveel geleden, ze kan het niet meer aan
met dit leven is ze bijna klaar
tijd om nu voor eens en altijd te gaan
Buiten schijnt de zon, maar zij heeft zichzelf beloofd
dat ze nooit meer in de warmte of koude zal lopen
haar verdriet, dat is voor eeuwig en altijd
want op geluk en blijdschap, kan ze enkel hopen
Maar dat is verloren moeite, daar mag ze zeker van zijn
niemand kan haar helpen, voor eeuwig alleen met haar pijn
verdriet te lezen in haar ogen en in haar hart
ze denkt dat ze alleen op de wereld is, een meisje zo apart
Ze heeft het mis, maar dat kan zij niet weten
zoveel mensen die nog om haar heven
maar niemand die het ooit eens tegen haar zegt
dus moet ze verder met dit verdrietig leven
Ze zit op de bank, het zonnetje schijnt
maar zij zal nooit meer buiten komen
hoe warm het ook is, in haar hart is het koud
van warmte binnen in haar
kan ze enkel dromen …
