Op weg naar het begin
Voortdurend in beweging zijn
elke handeling vloeit voort
in de volgende, voegt zich
op een soepele, rustige wijze
Vanuit de kern van het zijn
lichaam en geest lenig maken
Het begint met leren lopen
evenwicht vinden en ademen
als een kind en blijven gaan.
Met aandacht het bewegen van
het lichaam herontdekken
zoals ademhalen met de buik.
Als baby is ieder mens zacht
buigzaam tot het bot verstart
de krakende spieren stram.
Ontspannen en meegaand lijkt
een vergeten station te zijn
op weg naar het ontsluieren
van het verstopte kind.
elke handeling vloeit voort
in de volgende, voegt zich
op een soepele, rustige wijze
Vanuit de kern van het zijn
lichaam en geest lenig maken
Het begint met leren lopen
evenwicht vinden en ademen
als een kind en blijven gaan.
Met aandacht het bewegen van
het lichaam herontdekken
zoals ademhalen met de buik.
Als baby is ieder mens zacht
buigzaam tot het bot verstart
de krakende spieren stram.
Ontspannen en meegaand lijkt
een vergeten station te zijn
op weg naar het ontsluieren
van het verstopte kind.
Reacties op dit gedicht
| Stanislaus Jaworski: | Dinsdag, augustus 12, 2014 16:09 |
| De Zaal van Geluk Moge in deze zaal de vreugde samenkomen die eeuwig blijft duren. Niet de vreugde van een uitbundig feest, die al wegebt als we nog maar de tafel verlaten, noch de vreugde die muziek brengt- die is enkel van beperkte duur. Schoonheid en een mooi gezicht zijn als bloemen: ze bloeien een tijdje en sterven dan. Zelfs onze jeugd ontglipt ons snel en is dan verdwenen. Nee, het geluk dat blijft duren is niet gelegen in deze vormen van geluk, noch in de drie vreugdes van Jung Kung. We kunnen ze net zo goed vergeten, want de vreugde waar ik het over heb, is hier werelden ver van verwijderd. Het is de vreugde van voortdurend groeien, van het helpen ontplooien in onszelf en bij anderen van de talenten en de begaafdheden waarmee we geboren zijn- de Hemelse geschenken aan sterfelijke mensen. Het gaat om het doen herleven van wat uitgeput is en het weer jong maken van wat in verval is, zodat we in staat zijn ziekte en lijden te verdrijven. Laat ware liefde en gelukkige menigten vertoeven in deze zaal. Laten we hier onze fouten uit ons verleden rechtzetten en het bezig zijn met onszelf loslaten. Laten we standvastig als de planeten op hun baan of de draak op haar wolkenpad, het land van de gezondheid binnentreden en altijd daarbinnen blijven wandelen. Laten we onszelf versterken tegen zwakte en leren op onszelf te vertrouwen zonder ons ook maar één moment te vergissen. Dan zal ons vastberaden voornemen de lucht worden die we inademen, de wereld waarin we leven. Dan zullen we zo gelukkig zijn als een vis in kristalheldere wateren. Dit is de vreugde die blijft, die we met ons mee kunnen dragen naar het einde van onze dagen. En, zeg mij als je kan, welk groter geluk kan het leven ons schenken? "Hall of Happiness", Cheng Man-Ching New York City, 1973 (Vertaling vanuit het Engels: Els Muys) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2014 | ||
| Thema's: | ||