vochtige ogen
vochtige ogen
nadat de inkt onze vingers zwart maakte
scheurde ik mijn lied aan jouw flarden
fladder dan weg schone slanke
vereer ons schrijversschap
verdwaal in de opkomende mist
van mijn tranenzee
verdrink in mijn woorden
verscheur mij dan
rijt mij aan echo's
eet het rauwe ritme
strooi mijn nog vochtige ogen uit
over de gillende keien in de stad
totdat er geen woorden meer zijn
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, augustus 20, 2014 22:47 |
| Stil van dit prachtige schrijven | |
| H. Mariette: | Woensdag, augustus 20, 2014 22:13 |
| Heel mooi, heel heel graag gelezen! :) | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, augustus 20, 2014 13:47 |
| apart | |
| teun hoek: | Woensdag, augustus 20, 2014 12:23 |
| Hevig in je reakties. sterkte. h. gr. teun |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 20 augustus 2014 | ||
| Thema's: | ||