Verveelde tonen van de nacht.
In de verte,
waar verveling.
Niet meer weet,
wat hij moet spelen.
Rommelen vaag gedragen,
tonen van vervormd schemer.
In flarden meegevoerd,
door zachte vlagen avondwind.
Die opgelucht,
zijn stille bries.
Door blinde nachten zucht.
Zo laat hij gras,
daar dansen.
In het schijnen,
van trots staande.
Lantarenpalen hoog.
Die gaandeweg aan dromen,
dreigend te verdwalen.
Verloren in de zachte,
verveelde tonen van de nacht.
Het juiste pad zal wijzen.
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, augustus 25, 2014 20:50 |
| Mooi klankrijk schrijven..even hardop gelezen Liefs |
|
| DrieGeetjes: | Maandag, augustus 25, 2014 19:22 |
| Goed Gedeeld Gedicht, onkruyd. Ik zie mooie beelden. Vooral de 3.de strofe vind ik goed geschreven. Groet, DrieGeetjes. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: onkruyd | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2014 | ||
| Thema's: | ||