strohalm
tranen zijn geen glijmiddel
dat het schuurpapier
van verdriet
boterzacht kan maken
als goed gezalfde
babybilletjes
ik sta tot de lippen
in drijfzand
ik kan me niet meer
bij de haren uit het moeras trekken
hoop is de strohalm
waaraan ik me vastklamp
tegen beter weten in
loslaten
en
manmoedig ten onder gaan:
ik kan het niet
niemand
zal een kruis
planten
of een krans leggen
waar
ik door de aarde
wordt verteerd
dat het schuurpapier
van verdriet
boterzacht kan maken
als goed gezalfde
babybilletjes
ik sta tot de lippen
in drijfzand
ik kan me niet meer
bij de haren uit het moeras trekken
hoop is de strohalm
waaraan ik me vastklamp
tegen beter weten in
loslaten
en
manmoedig ten onder gaan:
ik kan het niet
niemand
zal een kruis
planten
of een krans leggen
waar
ik door de aarde
wordt verteerd
Reacties op dit gedicht
| H. Mariette: | Zaterdag, augustus 30, 2014 23:24 |
| Er zijn zo een paar dichters waar ik mezelf betrap het meer dan één keer te lezen en het tot mezelf te laten komen, m'n eigen visie erin te leggen en te beseffen dat ik niet de enige ben, in een bepaalde diepgang.. Uw gedichten doen denken én dat is het! Dank je wel, mooi! :) | |
| september: | Zaterdag, augustus 30, 2014 15:18 |
| Mooi voelbaar in het overkomen geschreven. | |
| windwhisper: | Zaterdag, augustus 30, 2014 09:04 |
| wat kan ik zeggen....alleen slikken en knikken, zo voelbaar warme groet Cobie Goede morgen Marcel |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, augustus 30, 2014 03:49 |
| tjonge!!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: marcel bulckaert | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 augustus 2014 | ||
| Thema's: | ||