Nachtraad
Je lach opent deuren in mijn hart.
De luchtdruk ontspant, zacht valt regen,
wast het landschap schoon.
Er hangen nieuwe lampen aan het plafond,
de grond vernieuwt.
Het is aangenaam toeven in ons hol,
jij en ik, zo nu en dan een lik van de wind.
Doch helen wonden niet.
Ik bind de bloedtoevoer naar mijn vingertoppen
met elastiekjes af. Het is ongepast
te genieten! Het idyllische is tijdelijk
morgen dringt realiteit door zonnekieren
en die is verre van vertier.
Oh toe, laat me vannacht in de waan van liefde
Je handen gaan over mijn ruggengraat richting
heupen. Zoete leugens verlaten jouw mond.
Aan de hemel schittert Mirzar,
optrekkend naar de zon. Ik verlies
zelfbeheersing en explodeer in jouw stelsel,
jonge manen om de grote beer.
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, september 11, 2014 22:31 |
| Mooi Mima! Liefs | |
| Fairouz: | Donderdag, september 11, 2014 20:46 |
| graag komen lezen mima mooie avond, Fairouz |
|
| mima: | Donderdag, september 11, 2014 20:42 |
| Dank jullie wel voor de lieve reacties ☺ | |
| DrieGeetjes: | Donderdag, september 11, 2014 20:16 |
| De nachtgraad stijgt opeens zo snel, dat ik er geen nachtraad mee weet, mima! Moet je ook niet doen, mima... Je schrijft veel te goed. ;) |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, september 11, 2014 19:32 |
| om weer te lezen en weer!! |
|
| wil melker: | Donderdag, september 11, 2014 19:25 |
| Mima.. je metaforen zijn aards met een universele uitstraling raken zij aan de hemel.. van liefde en leven.. fraai.. liefs, wil |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mima | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2014 | ||
| Thema's: | ||