warmte
als ze verkleumd door winterkou
de kamer binnenkwam
en we kusten
zei ze genietend
"jij hebt altijd warme handen"
pragmatisch wist ik
dat de bloedstroom ongehinderd
de haarvaten in mijn ledematen
bevloeide
maar de volksmond zegt:
"warme handen, warm hart"
nu zijn mijn bloedvaten
door plaque
dichtgeslibd en verstorven
atherosclerose
om het geleerd te zeggen
ik zit nu in een rolstoel
kan nog amper lopen
dat is erg
erger is het dat mijn hart
verkild is
door de ijsgang van verdriet
om haar heengaan
de kamer binnenkwam
en we kusten
zei ze genietend
"jij hebt altijd warme handen"
pragmatisch wist ik
dat de bloedstroom ongehinderd
de haarvaten in mijn ledematen
bevloeide
maar de volksmond zegt:
"warme handen, warm hart"
nu zijn mijn bloedvaten
door plaque
dichtgeslibd en verstorven
atherosclerose
om het geleerd te zeggen
ik zit nu in een rolstoel
kan nog amper lopen
dat is erg
erger is het dat mijn hart
verkild is
door de ijsgang van verdriet
om haar heengaan
Reacties op dit gedicht
| kimmytje: | Zaterdag, september 13, 2014 09:01 |
| Intens schrijven, Bijzonder mooi om lezen, en de droefheid spreekt echt tot het hart. Sterkte Liefs Kimmy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marcel bulckaert | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 september 2014 | ||
| Thema's: | ||