winterwende
langer worden de nachten
in mijn hoofd
het denken verwintert
herinnering
verkilt tot klonters
het is tijd
de illusie van de iglo
te verlaten
de maanlichte ijlte
van de barre vlakte
in te stappen
doelloos ogenschijnlijk
te zwerven
in eindeloze
vriesnacht
naar de eindbestemming
beklemd
achter de einder
een eenzame wolf
huilt
in de verte
driftsneeuw vervaagt
sporen
vluchtige voorbijgang
in mijn hoofd
het denken verwintert
herinnering
verkilt tot klonters
het is tijd
de illusie van de iglo
te verlaten
de maanlichte ijlte
van de barre vlakte
in te stappen
doelloos ogenschijnlijk
te zwerven
in eindeloze
vriesnacht
naar de eindbestemming
beklemd
achter de einder
een eenzame wolf
huilt
in de verte
driftsneeuw vervaagt
sporen
vluchtige voorbijgang
Reacties op dit gedicht
| kimmytje: | Dinsdag, september 16, 2014 18:30 |
| Een wonder om lezen, Heerlijk schrijven Liefs Kimmy |
|
| David Matser: | Dinsdag, september 16, 2014 01:16 |
| Dan huil ik mee met die wolf, heerlijk is dat. Vooral bij volle maan :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: marcel bulckaert | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 16 september 2014 | ||
| Thema's: | ||