meegezogen
Meegezogen door de wind
vanuit kalende hoge bomen
in snel tempo tot de grond
raakt het mijn intense dromen
schilderachtige herfstvlagen
liggen teer te verwerken als grondslag
in regendruppels en tranen
zelfs met een stille lach
ze rollen en tollen verder
langs de grijze stoeprand
en steeds blijft een licht hopen
zij vormen samen een band
sappen barstende herfst
diep in de nerven van het bestaan
een toekomst zal er zeker zijn
het laatste blad valt, winter komt eraan
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zondag, december 07, 2014 09:57 |
| sterk verwoord | |
| september: | Zondag, september 21, 2014 23:28 |
| Onder de indruk van je schrijven, heel mooi Liefs |
|
| waterval: | Zondag, september 21, 2014 01:07 |
| de herfst zorgt voor melancholie , misschien brengt de winter rust.... ~~~waterval~~~ |
|
| Black Lord: | Zaterdag, september 20, 2014 12:11 |
| Woorden zeggen veel maar nooit alles dus wens alleen kracht.... Warme groet wim |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 september 2014 | ||
| Thema's: | ||