Ze had dat paard gekregen
voor haar vijftiende verjaardag
van haar vader die zijn kinderen
meestal overlaadde met dure geschenken,

dit om hun liefde af te kopen
ofwel zijn verdoken schuldgevoel
bij gebrek aan tijd ..

toen haar ouders nog samenwaren
en alles peis en vree was
tussen die twee nota bene,
mooie omheinde villa in een buitenwijk
de buxus haag op hoogte geschoren en getrimd,

maar achter die muren
rommelde het al jaren
in stilte, opdat de buren
de wederzijdse verwijten niet konden horen,

in 't week end als de spanning te snijden was
had ze er dikwijls ritjes mee gemaakt
altijd vluchtte ze uit 't huis uit
om d'ermee te praten als met 'n beste vriendin
want die paardenogen leken alles te begrijpen,

nu stond het buiten te verkleumen
op die drassige, veel te kleine wei,
futloos, vaal, zijn lot gelaten te ondergaan
tijdens de winter of regenbuien op stal,

hoe ze 't dier verder verzorgen moest
nu 't financieel een probleem werd
bezorgde haar kopzorgen
en niets minder dan veel stress,

't werd inmiddels een pingpong spel
elk één schoof de last op 'n ander
totdat uiteindelijk 't dier stond te verkommeren
zienderogen te vermageren, de ribbenkast bloot,
't mankte zelfs een beetje in de modderbrei,

wat moest je met zo'n dierbaar dier ?
'n ander met de zorgen beladen ?
op 't internet kreeg ze bitse scheldwoorden,
een manège was te hoog gegrepen,

't was al wat van jaren en afgedankt voor dressuur,
een draver of springer was 't ook nooit geweest
ze voelde zich te beschaamd
om 't naar een asiel of pension te brengen,

een veearts om een spuitje vragen
of 'n veehandelaar ... voor 't slachthuis ?
't leek haar een gruwel dat te overwegen,

haar moeder zei wrokkig,
das een vergiftigd geschenk van je vader
zie nu wat hij ervan terechtbrengt,
kan zelf nauwelijks de eindjes aan mekaar knopen,
dat die mooie mijnheer er zelf zijn plan mee trekt !

'n oplossing was verre van nabij
ze wist zich totaal geen raad,
wanneer ze haar levenloos vonden
met een kort briefje op de nachttafel,

begreep men nauwelijks waarover ze 't had
toen ze met een beverige pen schreef,
je wilde nooit naar mij luisteren,
ik kan het over mijn hart niet krijgen,

mijn beste vriendin voor altijd te verlaten,
'k hoop dat je mij,
voor een keer kan begrijpen,
en hiervoor niet zult haten ...