Twee zonen
Eldste en Yngste heb ik hen genoemd
want zij hadden ook dochters kunnen zijn
Zij willen dat ik leef, houden van en ik kan
hun eerste maanden niet vergeten
Hun moeder kijkt mij hoofdschuddend aan
zodra mijn stem door haar is gehoord,
Zij heeft voor de eicel gezorgd en veiligheid
in de cocon van het werkelijke zijn
De zaadcel was van van mij en fusie
bond de twee aan elkaar en daarna
was het negen maanden wachten
op iets prachtigs en wondermoois
want zij hadden ook dochters kunnen zijn
Zij willen dat ik leef, houden van en ik kan
hun eerste maanden niet vergeten
Hun moeder kijkt mij hoofdschuddend aan
zodra mijn stem door haar is gehoord,
Zij heeft voor de eicel gezorgd en veiligheid
in de cocon van het werkelijke zijn
De zaadcel was van van mij en fusie
bond de twee aan elkaar en daarna
was het negen maanden wachten
op iets prachtigs en wondermoois
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Zaterdag, oktober 11, 2014 10:40 |
| ja zo warm | |
| fets: | Zaterdag, oktober 11, 2014 06:59 |
| onze eigenlijke levenstaak! | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, oktober 11, 2014 05:08 |
| ja mooi geschreven | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 11 oktober 2014 | ||
| Thema's: | ||