Die jongen
Over hem die niet meer
worden wil, eeuwig jong
kan blijven en verstrooid
over het water nog heel even
drijven blijft, in licht-
deeltjes teruggaat naar de zon
retour naar de uiteindelijke bron
het grote niets waar elke ster begon
Hij vlecht zich vast in woorden
tekening van een paard met twee hoofden
dat te glimlachen lijkt
de grote tanden wit en bloot
zijn hand die troostend
warm eens op de mijne lag
hoofd tegen mijn schouder aan
alsof ik degene was met macht
die hem elke ziekte genezen kon
worden wil, eeuwig jong
kan blijven en verstrooid
over het water nog heel even
drijven blijft, in licht-
deeltjes teruggaat naar de zon
retour naar de uiteindelijke bron
het grote niets waar elke ster begon
Hij vlecht zich vast in woorden
tekening van een paard met twee hoofden
dat te glimlachen lijkt
de grote tanden wit en bloot
zijn hand die troostend
warm eens op de mijne lag
hoofd tegen mijn schouder aan
alsof ik degene was met macht
die hem elke ziekte genezen kon
Reacties op dit gedicht
| pappillio: | Woensdag, oktober 22, 2014 13:42 |
| heel schoon | |
| waterval: | Dinsdag, oktober 21, 2014 01:09 |
| mooi..... ~~~waterval~~~ |
|
| Dirk Hermans: | Maandag, oktober 20, 2014 20:24 |
| sterk verwoord | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 oktober 2014 | ||
| Thema's: | ||