waarom heb ik nou niemand?
Waarom heb ik nou niemand,
niemand die me steunt.
Niemand die ik mijn liefde kan geven,
waar ik altijd voor kan zijn.
Ik voel me zo alleen,
zo verloren.
Waarom heb ik nou niemand,
geen moederfiguur.
Ik wil iemand die ik vertrouw,
die me liefde geeft.
Iemand die boos op me kan zijn,
en waar het altijd weer mee goedkomt.
Waarom heb ik nou niemand,
niemand die ik mijn problemen kan vertellen.
Niemand die echt naar me luisterd,
zonder waar ik me teveel bij voel.
Bestaan ze niet?
Of willen ze me niet.
niemand die me steunt.
Niemand die ik mijn liefde kan geven,
waar ik altijd voor kan zijn.
Ik voel me zo alleen,
zo verloren.
Waarom heb ik nou niemand,
geen moederfiguur.
Ik wil iemand die ik vertrouw,
die me liefde geeft.
Iemand die boos op me kan zijn,
en waar het altijd weer mee goedkomt.
Waarom heb ik nou niemand,
niemand die ik mijn problemen kan vertellen.
Niemand die echt naar me luisterd,
zonder waar ik me teveel bij voel.
Bestaan ze niet?
Of willen ze me niet.
Reacties op dit gedicht
| Nele: | Vrijdag, juli 12, 2002 22:32 |
| Weet je je neemt de woorden uit mijn mond. Zo voel ik me ook veel. Maar één vriend kan alles goed maken. Hij kan je meer vrienden bezorgen. Ik ben nu zo opweg geraakt. | |
| Nele: | Vrijdag, juli 12, 2002 22:31 |
| purno: | Dinsdag, mei 21, 2002 22:27 |
| Helaas heel herkenbaar. veel suc6 ermee greetzzz | |
| cry***: | Dinsdag, mei 21, 2002 21:28 |
| ik herken dit gevoel,voelt net alsof iedereen gelukkig is in je omgeving enz. behalve jij voelt je ongelukkig. ik word ook gek van dit gevoel maar ja zit niks anders op dan te blijven hopen he voor ons allebei! groetjes | |
Over dit gedicht
| Auteur: mirjam | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||