Ze is heel alleen
Ze zit daar heel alleen
op een bankje in het bos
niemand om haar heen
iedereen liet haar zomaar los
Ze ziet veel mensen lopen
allemaal met vrienden of een familielid
haar geest staat open
ze wilt dat iemand naast haar zit
Ze moet maar weer naar huis
weer een mislukte dag
ze wilt dat iemand naast haar komt zitten
dan veranderd haar verdriet in een lach
Elke dag gaat ze naar die bank
ze hoopt dat iemand tegen haar praat
maar het blijft stil, geen klank
het lijkt alsof iedereen haar haat
Ze zit nu thuis, alleen voor tv
ze voelt zich veel te eenzaam
ze wilt met iemand mee
dan is ze eens met iemand saam
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Zondag, november 09, 2014 13:31 |
| Mooi geschreven, liefs, Aquarel |
|
| ILse Bruintjes: | Zaterdag, november 08, 2014 13:01 |
| Eenzaam zijn heeft iedereen wel eens je kunt er iets aan doen door dingen te ondernemen mooi gedicht |
|
| Lucien Rene Odekerken: | Zaterdag, november 08, 2014 10:46 |
| Eenzaamheid is het ergste wat een mens kan overkomen Je kunt het namelijk met niemand delen Zeer mooi verwoord Gr Lucien |
|
| windwhisper: | Zaterdag, november 08, 2014 09:16 |
| het zou zomaar in het echt kunnen gebeurd zijn warme groet Cobie goedinlevingsvermogen |
|
| waterval: | Zaterdag, november 08, 2014 08:51 |
| gelukkig lees ik fictie en gaat het slechts over het thema,...toch een hele inleving om het zo te verwoorden.... ~~~waterval~~~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gedichtenlady |  
|
|
| Gecontroleerd door: gedichtenlady | ||
| Gepubliceerd op: 08 november 2014 | ||
| Thema's: | ||