Lieve ogen
Lieve ogen
het boerenlandschap
fascineert mij laveloos
de weidsheid treft mij
mijn geest komt tot rust
toch voel ik mij bespied
kijk om en speur rond
zie niemand, voel alleen
en denk de volger te kennen
diep in mij verschijnt een beeld
van ogen die ik ken
goedmoedig op mij gericht
ze lijken te spreken
de warme blikken raken mij
voel mij helemaal goed
wil naar huis terug
naar jouw lieve ogen
ela
Reacties op dit gedicht
| middernachtzonnesteek: | Vrijdag, november 14, 2014 06:34 |
| :-) mooi | |
| fets: | Donderdag, november 13, 2014 22:25 |
| Wat lief! | |
| wervelende regenboog: | Donderdag, november 13, 2014 16:41 |
| fijn om te lezen dit gedicht h.gr wr |
|
| Will Hanssen: | Donderdag, november 13, 2014 15:17 |
| Wat een hartverwarmend gedicht.....prachtig geschreven! |
|
| teun hoek: | Donderdag, november 13, 2014 12:19 |
| een stomdronken landschap hoe verslavend kan dat zijn ? h. gr. teun |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, november 13, 2014 11:19 |
| Hier spreekt laveloze liefde Ela, wat wil een mens nog meer, zo genietend in het landschap. Mooi dit gedicht en zonnige groet. Anneke |
|
| windwhisper: | Donderdag, november 13, 2014 10:30 |
| ja dit is zo warm goede morgen lieve groet Cobie |
|
| waterval: | Donderdag, november 13, 2014 10:23 |
| warm gevoel van zorg en nabijheid in de liefde, mooi... ~~~waterval~~~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2014 | ||
| Thema's: | ||