Hij voert ons mee
Zilte zee werpt schuim op zijn voeten
Oneindig zand tolt om hem heen
Ons kind, het speelt, zonder te moeten
De wind streelt zachtjes mijn been
Grote schep, in diep zand gestoken
Blauwe emmer staat verderop
Zeegolven op het strand gedoken
Bedekken zijn schoenen weer met sop
Hij vindt de zee
Hij ruikt het strand
Hij voert ons mee
Op zijn eiland
Reacties op dit gedicht
| Stroejaro: | Woensdag, november 19, 2014 18:47 |
| Ik dank jullie voor deze prachtige reacties! | |
| kimmytje: | Woensdag, november 19, 2014 18:41 |
| Kinderen kunnen je laten vergeten, Ze hebben de kracht die wij allen als volwassenen verloren hebben en zij helpen ons op deze manier de weg terug te vinden Heerlijk mooi! Liefs Kimmy |
|
| waterval: | Woensdag, november 19, 2014 17:26 |
| héél naturel , jouw gedichten, het voelt alsof je ze gewoon ergens uit het niets plukt en toch altijd mooi.... ~~~waterval~~~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stroejaro |  
|
|
| Gecontroleerd door: Stroejaro | ||
| Gepubliceerd op: 19 november 2014 | ||
| Thema's: | ||